ยกคำพูด:
เขียนโดย PiyapongDachpong:

---

สวัสดีครับมวลประชาสมาชิก TBW ที่เคารพ-รักทุกท่าน ที่ได้ติดตามอ่านศึกษากระทู้นี้เสมอมาครับ ก็ยังมีประเด็นสำคัญอื่นๆอีกครับ ก่อนหน้านี้ได้นำเสนอเทคติกการเสิร์ฟ์-การรับลูกเสิร์ฟ/การตบ-การรับลูกตบ จากในหนังสืออาจารย์เจริญ วรรธนะสินมาแล้ว อาจารย์ท่านได้เขียนบรรยายไว้อย่างละเอียดทุกแง่มุม นับเป็นคุณูประการสืบสานเอื้อประโยชน์ต่ออนุชนรุ่นหลังได้อ่านศึกษากัน ซึ่งกระผมใคร่ขออนุญาตนำมาถ่ายให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ มวลสมาชิก TBW ได้ศึกษากัน และขอกราบพระคุณอาจารย์เจริญ วรรธนะสิน มาณ ที่นี้ด้วย...ครับ
   และยังมีประเด็นอื่นๆที่น่าสนใจติดตามคือ เรื่องลูกหยอด
   กระผมขออ้างอิงจากหนังสือมาเล่นแบดมินตันกันเถอะ ของท่านอาจารย์เจริญ วรรธนะสิน หน้า 46-48 ท่านเขียนไว้ว่า
                                    ลูกหยอด (Drop)
   ลูกหยอดคือลูกที่ตีจากส่วนต่างๆของสนามให้ลูกพุ่งย้อยข้ามตาข่ายและตกลงสู่พื้นสนามโดยไม่เกินเส้นส่งลูกสั้นของสนามตรงข้าม ลูกหยอดตีได้ทั้งลูกหน้ามือและลูกหลังมือ ตีได้ทั้งลูกเหนือศีรษะ และลูกแบบงัดใต้มือ เป็นลูกที่ใช้สำหรับดึงคู่ต่อสู้ละทิ้งส่วนหลังของสนามเพื่อเข้ามาตีลูกบริเวณหน้าตาข่ายลูกหยอดเป็นลูกที่ไม่ต้องใช้แรงโหมตีรุนแรงเหมือนลูกอื่นๆ แรงตีส่วนใหญ่มาจากการตวัดของข้อมือ ถึงกระนั้นก็ตาม การตีลูกหยอดที่สมบูรณ์ ก็คงมีหลักการตีลูกอย่างเดียวกับลูกอื่นๆ
   ลูกหยอดแบ่งออกเป็น 3 ประเภทใหญ่ๆ คือ
   1.ลูกหยอดหน้าตาข่าย เป็นลูกหยอดที่มีระยะทางวิ่งของลูกสั้นที่สุด
   2.ลูกผลัก เป็นลูกดาดหรือลูกงัดที่ผลักเบาๆ ให้เป็นลูกหยอด
   3.ลูกแตะหยอด เป็นลูกที่ตีเหนือศีรษะจากส่วนหลังของสนามให้พุ่งย้อยลงหน้าตาข่ายซึ่งบางครั้งเรียกกันว่าลูกตัด

    *การหยอดลูกต้องให้เลียดชิดตาข่าย โดยหงายหน้าไม้ให้มาก*

    การตีลูกหยอดมิได้ใช้แรงตีที่รุนแรงเหมือนลูกตบ หรือลูกดาด ความเร็วของลูกหยอดที่บินข้ามตาข่ายจึงไม่รวดเร็วตามไปด้วย ผู้เล่นจึงต้องใช้ลูกหยอดในสถานการณ์ที่เหมาะสม อย่าให้คู่ต่อสู้รู้ตัว หรืออ่านเป้าหมายการหยอดลูกได้ล่วงหน้า โดยเพาะอย่างยิ่ง ลูกแตะหยอดจากส่วนหลังของสนาม วึ่งมีระยะทางวิ่งของลูกไกลกว่าลูกหยอดอื่นๆ ถ้าความเร็วของลูกมีไม่พอ หรือคู่ต่อสู้คาดคะเนเป้าหมายการตีได้ถูกต้อง ก็อาจจะวิ่งเข้าดักและตะปบลูกหน้าตาข่ายได้

   การใช้ลูกหยอดควรใช้ให้ถูกโอกาส และจะใช้ก็ต่อเมื่อแน่ใจว่าคู่ต่อสู้มิได้คาดหมายว่าลูกกำลังจะตีโต้กลับไปนั้นเป็นลูกหยอด หรือใช้ในขณะที่คู่ต่อสู้เสียหลักอยู่ด้านหลังหรืออีกซีกหนึ่งของสนาม

  ถึงแม้ว่าลูกหยอดมีวิถีวิ่งไม่เร้ว แต่ระยะทางวิ่งจากจุดตีนับจากส่วนหลังของสนามถึงบริเวณตาข่ายมีเพียงประมาณ 20ฟุต หรือเกือบครึ่งสนาม การตีลูกจิกลงจึงมีระยะทางสั้นกว่าการตีลูกโยนสุดสนาม ลูกจะตกถึงพื้นสนามในเวลาที่สั้นกว่าลูกโยนโด่ง เมื่อเป็นเช่นนี้ลูกแตะตัดหยอดจึ่งเป็นลูกที่สามารถทำคะแนนได้จากการ"หลงทาง" เพราะคาดคะเนเป้าหมายผิดของคู่ต่อสู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ลูกแตะตัดสองมุมหน้า ถ้าท่านใช้ด้วยความชำนาญตีลูกด้วยความแม่นยำ จะสร้างความปั่นป่วนให้คู่ต่อสู้ เพราะไม่ทราบว่าลูกหยอดที่จะข้ามตาข่ายไปนั้น เป็นลูกตัดหยอดที่ลงมุมซ้ายหรือมุมขวาของสนามกันแน่