ThaiBadminton
หน้าแรก สนามแบด เวบบอร์ด รีวิวไม้แบด รวมลิงก์ ช่วยเหลือ ติดต่อ เข้าระบบ สมัครสมาชิก

โปรดอ่าน
การปิดกระทู้
กฎการใช้ ลายเซ็นต์ ในเว็บ
กฎการใช้งานเว็บบอร์ด กรุณาอ่านให้เข้าใจก่อนโพสต์




/  หน้าแรกเวบบอร์ด
   /  คุยกันฉันเพื่อน
/  นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ
นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ                 


 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  16/1/2018 13:41:35
  นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

อ่านสนุกๆนะครับ
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  16/1/2018 13:44:33  [มีการแก้ไข: 17/1/2018 22:43:08]
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

ศึกกินนัวทะลุมิติ
นิยายเรื่อง นี้สร้างจากเรื่องไม่จริง
บทที่ 1
ณ หุบเหวแห่งความสิ้นหวัง 
ตุ้บ....โอ้ย เป็นเสียงผมที่ร่วงหล่นมาตรงพื้น เอ..ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย มันส่วนไหนของประเทศวะ เส้นทางที่เห็นเป็นทางเดินดิน ยาวไปเบื้องหน้า ล้อมรอบไป

ด้วยภูเขาหินสูงชัน มีต้นหญ้าขึ้นเป็นหย่อมๆ พอมองไปข้างๆ ก็เจอโอ้ต เฮ้ยโอ้ต ตื่นๆ เรามาถึงกันแล้ว นี่เช้าแล้ว โอ้ตมันก็งัวเงียลืมตาขึ้นมา 
       เรื่องราวของผมเริ่มต้นจากเมื่อคินนี้เอง ผมชื่อวิน ก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่ชอบตีแบดเวลาเลิกงาน เพราะสนุกดี ได้เหงื่อ ได้เพื่อนด้วย แรกๆก็ไม่รู้จัก
ใครหรอก อาศัยมาตีตามก้วน ที่เขาจัด บางทีก็นั่งมองมือเทพๆ ตีกัน จำได้ว่าตีมา3-4ปีแล้ว คนแรกๆที่ผมได้รู้จักก็คือไอ้โอ้ตนี่หล่ะ ตอนนั้นมันยังสอนผมวาดวงแบ

คแฮนด์เลยว่าให้ทำอย่างนี้ๆ ผมก็จะให้มันสอนตบแบค มันก็บอกว่าอย่างพี่นั้นมันอีกนานมากๆเลย  ก็ตีมาเรื่อยๆ ช่วงหลังก็ได้มารู้จักก้วนนึง ชื่อก้วนกินนัว คือคน

ในก้วนกินกันเองเลย 555 ล้อเล่น คนในก้วนน่ารัก คอร์ดก็ใกล้บ้านด้วย เพื่อนในก้วนก็มี อ๊อฟ จ๋า พฤษ หนุ่ม หนุ่ย เกม พี ฟ้า อิม ตู๋  อาร์ต ปลั้ก  มาย หมิง วิ

นทหาร พีเครา รวมถึงไอ้โอ้ตด้วย ลืมบอกไปว่าว่าในก้วนนี้ยังมีสาวน้อยอีกคนหนึ่ง ที่ผมแอบชอบอยู่ ชื่อ น้องต่าย แต่น้องเค้าตีเก่งมากเลยนะ เค้าคงไม่รู้หรอกว่า

ผมแอบชอบอยู่  จริงๆแล้วก็อยากจะหาโอกาสสารภาพความในใจแต่ก็ไม่กล้าซักที
  พอเล่นไปซักพักผมยังได้รู้จัก แก้บ ด้วย ชึ่งเป็นโค้ชที่บอกตรงๆดูไม่น่าจะเก่งเลย แต่จริงๆแล้ววิเคราะห์เกมเก่งมาก ก็เลยไปขอเป็นลูกศิษย์ ไอ้แก้บมันก็ไม่อยาก

รับเท่าไหร่เพราะดูทรงก็ทื่อๆ อายุก็มากแล้ว ต้องไปคุกเข่าอ้อนวอนมัน มันก็ให้ลองตีดู ตบดู มันก็ส่ายหน้า ผมชักโมโหเลยถอดเสื้อตบใส่แม่งเลยเป็นชุดๆ จนหอบ 

มันก็ชมว่าผมตีได้จัดว่ากากมากเลย ตีโง่ดี แต่ก็แข็งแรงมีพลังแฝงในตัว จะรับเอาไว้ทำบุญ หึๆ
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  16/1/2018 13:45:44
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

บทที่2
วันเปลี่ยนชะตา
   เมื่อวานจำได้ว่าไปตีก้วนกินนัวตามปกติ แต่โอ้ตมันมาวางระบบคอมที่คอร์ดให้ใหม่ และมันก็เสนอสิ่งประดิษฐ์ล่าสุดของมันคือ เซนเซอร์ติดตามตัวเพื่อตรวจจับ

การเคลื่อนไหวและสามารถเอามาวิเคราะห์การตี รูปแบบการเล่นได้ ก็เจ๋งดีพวกเราก็เอามาลองใส่ตีเกมกัน คนอื่นบางคนก็ขอลองด้วย แต่ผมปวดท้องเลยไป

ห้องน้ำก่อน
      สักพักไฟทุกดวงในคอร์ดก็ดับวูบลงแล้วมีเสียงดังเปรี้ยง จนผมต้องหลับตา พอออกมาจากห้องน้ำ ก็ไม่พบเพื่อนในก้วนอยู่ที่คอร์ดเลย มีแต่ความมืด ไฟฉุกเฉิน

ก็ไม่เปิด โอ้ตมันวิ่งมาหน้าตาตื่บอก " พี่วิน เกิดเรื่องแล้วพี่ พี่มาดูนี่" มันก็ให้ผมดูในคอมมัน มีไฟสำรอง ในนั้นเราเห็นแสงสีแดงๆ กระพริบๆ อยู่ แต่เป็นที่ไหน

ไม่รู้ "
เกิดอะไรขึ้นหรือ "ผมถาม "เดี๋ยวผมลองเช็คเซนเซอร์ดู " อ่อ อันนี้ที่ติดให้ไผ่กับเอินนี่" เซนเซอร์มีการเคลื่อนที่ส่ายไปมา ซักพักก็หยุนิ่ง แล้ว  หายไปจากจอ "นี่

มันไม่ใช่ฝันใช่ไหมวะโอ้ต อย่าบอกนะ สองคนนนี้หลุดเข้าไปในนี้ แล้วพวกเราหล่ะ ต่ายติดเซนเซอร์ด้วยนี่ ทำไงดี มีทางช่วยไหมโอ้ต พี่จะไปช่วยเขา"  ผมว่านะ

ถ้าเอาจริงพี่ต้องติดเซนเซอร์นี้ แล้วลองบูตส์โปรแกรมใหม่ แต่เราไปด้วยกัน ผมต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วย" เราจึงเก็บกระเป๋าแบด จัดแจงติดเซนเซอร์ "พร้อม

นะพี่ 3 2 1 start"
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  16/1/2018 13:46:44
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

คอมเม้นได้นะครับ
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  16/1/2018 14:04:51
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

บทที่ 3
เริ่มประลอง
อย่างที่บอกตอนแรก ที่มาโผล่ทางระหว่างหุบเขา ไร้ผู้คน ไม่มีป้ายบอกทาง เราจึงมุ่งหน้าไปทางเหนือขึ้นไป เดินไปสักพัก อากาศเย็นสบาย "จริงๆ มันก็ดีนะ 

อากาศสดชื่น หลีกหนีความวุ่นวาย "" แต่ผมหิวสิพี่" โอ้ตบอก
พอเดินได้ประมานค่อนวัน เราก็ชักเหนื่อยแล้ว "ผมเริ่มไม่ไหวแล้ว" "พี่ก็เหมือนกัน" แต่พอมองไปไกลๆ ก็เจอหมู่บ้านข้างหน้า เรารู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันที จึงรีบ

เดินไปหน้าหมู่บ้านกะไปขออาหารที่พัก แต่จู่ๆ ก็มีกลุ่มคนมาล้อมไว้ " พวกท่านเป็นใคร มีจุดประสงค์อะไร จะมาทำร้ายคนของเราอีกหรือ "ผมก็ถามว่าอะไร "อย่า

แกล้งถามเลย ก็เห็นอยู่ว่าท่านมีอาวุธ วันก่อนก็มีคนอย่างนี้มาฆ่าคนในหมู่บ้าน มาดวลกันเลยดีกว่า วันนี้เราจ้างนักฆ่ามารอท่านพอดี"  "นี่แม่งอะไรกันวะ ตีกัน

ด้วยแบดเนี่ยนะ" แต่ใจหนึ่งผมก็อยากรู้ความจริง จึงตอบตกลง พวกมันจึงพาไปลานประลองกลางหมู่บ้าน มีเส้นขีดไว้ความกว้างยาวนี่สนามแบดชัดๆ แล้วทันใด

นั้นนักฆ่าที่มันจ้างวานก็โผล่หน้ามา "อ้าว นั่นมันพีทกับโอมนี่" โอมเดินกร่างมาส่ายหัวหงึกๆ เป็นระยะๆ ส่วนพีทก็มีแววตาเย็นชา "คู่นี้ได้เท่าไหร" 2ลังพอไหม 

"น้อยไป3ลัง"โอมตอบ "พี่พีท พี่โอม จำผมกับพี่วินไม่ได้หรือพี่ " โอ้ตถาม "เราไม่รู้จักพวกนาย รีบจัดการเถอะ หิวแล้ว" การประลองแบดจึงเริ่มขึ้น เกมแรกเป็น

หยั่งเชิง ฝ่ายตรงข้ามไม่ธรรมดาเลย ลูกเสริฟ ลูกหยอดของพวกเราถ้าพลาดนิดเดียวโดนโอมเข้ามาปัด ปั่นลงทันที ขณะที่พีทก็มีตัดครอสมาเรื่อยๆ เกมแรกเราจึง

แพ้ไปอย่างง่ายดาย เกมที่สองผมจึงต้องตบให้มากขึ้นแต่ดูเหมือนฝั่งนั้นจะได้ใจมาก งัดให้ตลอด ตบงัดๆ กันอยู่อย่างนี้ กว่าจะได้แต้มอย่างเหนื่อยเลย "พี่วิน แบ

ดมันไม่ได้มีแต่ตบนะพี่ พี่ตัด พี่วางบ้างสิ พี่ดูผมนี้ เค้าวางใช่ไม้ เราก็วางกลับ เค้าเซฟมาเราตัดบ้างพี่ อย่างนี่พี่เหนื่อยตาย" คือพี่เห็นลูกลอยมาไม่ได้ว่ะ เหมือนมีคำ

สั่งมาให้ตบสิ ลอยมากูตบแม่งอย่างเดียวเลย" พี่เป็นโรคจิตเปล่านี่ใครสั่งพี่ สวรรค์สั่งเหรอ พี่ตั้งสมาธิสิ" "นี่พวกมึงจะคุยกันอีกนานไม้ เดียวกูดีดลูกใส่หน้ามึงเลยนี่" 

โอมด่า เกมสองเราจึงรัดกุมมากขึ้น  เราเริ่มชินกับท่า มังกรทะยานตัด หยอดของพีทละ โอมเริ่มหมดแรงละตบแต่ละทีร้องเหมือนจะคลอดลูก จึงชนะไป ในเกม

สองและสามในที่สุด พอชนะ เราก็มารู้ความจริงว่าทุกคนก็เพิ่งมารู้จักกันในนี้ โอ้ตคิดว่าไฟที่ลัดวงจร ดูดทุกคนมาหมด ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็ตามพีมกับโอมและทุก

คนก็จำผมกับโอ้ตไม่ได้อยู่ดี แต่พีทให้ข้อมูลว่า ขณะรับจ้างเขาเห็น สายฟ้าผ่า บนยอดเขา ทางด้านเหนือสุดปลายทาง อาจจะมีความจริงซ่อนอยู่ที่นั่น ผมจึงอาสาจะ

หาความจริงให้ คืนนั้น เราร่ำเบียร์กันไปถึง สามสิบลัง แล้วจึงหลับไป วันรุ่งขึ้นเราจึงออกเดินทางอีกครั้ง โดยมีพีทกับโอม นำทางไป
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  16/1/2018 14:06:03
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

บทที่ 4
พบเพื่อนใหม่
ระหว่างที่เราเดินทางไปในแต่ละวัน เราทั้งสี่ คือผม โอ้ต พีทและโอมก็ฝึกวิชาแบดกันไปด้วย ซ้อมวิ่ง ซ้อมดาด ตีเกมสนุกๆกันเพื่อเพิ่มฝีมือ ตอนเย็นก็เข้าป่าหา

อาหารกินตามมีตามเกิด จนวันหนึ่งเวลาสายๆ หลังจากซ้อมช่วงเช้าเสร็จแล้ว ขณะที่เราเดินผ่านบึงใหญ่นั้นเอง เราก็เจอกระท่อมริมบึงหลังหนึ่ง มีคนแก่ถือไม้

เท้ากำลังชี้ไปชี้มาที่สระ พอมองลงไปในสระก็เห็นคนๆหนึ่งกำลังดำผุดดำว่ายไปมา "เฮ้ย ดูสิวะ ตลกดีว่ะ ทำอะไรกันนะ อย่าบอกนะว่ามีนักกีฬาว่ายน้ำแม่งก็หลุดมา

ในโลกนี้ด้วย เราไปดูกัน " พอเดินไปใกล้ๆ ท่านผู้เฒ่าก็หันมาพอดี ที่แท้มันคือแก้บนี่เอง ส่วนคนที่ว่ายน้ำอยู่ก็คือพฤษ  ผมดีใจรีบวิ่งไปทัก" เฮ้ย แก้บ พฤษ ในที่

สุดก็เจอ พอพฤษ ขึ้นมาจากน้ำ  ทั้งสองมองหน้าพวกเราด้วยความสงสัย "พวกพี่จำคนผิดหรือเปล่าครับ ผมชื่อตะขบ ส่วนนี่โค้ชผม ชื่อแก้บบี้ นี่กำลังยุ่งอยู่เลยนี่ ต้อง

หาพันธุ์ปลาคาร์พไปเพาะอยู่ แหม่ รึคิดจะมาขโมยปลา เดี๋ยวขอไปดูเด็กๆก่อนนะ" "อืม เอ เจ้าปลาน้อยตัวนี้ ตาดูมีประกายปิ้งๆ แถมมีสองชั้นซะด้วย ปากนิด จมูก

หน่อย สายหลังก็ ผสมสวยงาม  ดูมีอนาคตนะนี่เราน่ะ มามะมาอยู่กะพี่เดี๋ยวพี่จะปั้นให้สวยเหมือนอั้มเลย "มันพึมพำ แต่ไม่ว่ายังไง ทั้งสองก็ไม่ยอมเชื่อว่าพวกเขา

เป็นนักแบด 
  " พี่วิน สองคนนี้พูดยังไงมันก็ไม่ฟังหรอก" โอ้ตบอก "ผมว่าชวนมาลองตีกันเลยดีกว่า"  แก้บบี้กับตะขบตกลง จึงทำสนามชั่วคราวริมบึงขึ้นมา งานนี้ตกลงให้โอ้ตกับ

โอมลงไปต่อสู้ แก้บบี้และตะขบเดินลงมากลางสนาม  เริ่มเกมแรกมา โอ้ตเสริฟ แก้บบี้งัดโด่งเลย โอมกระโดดฟันลูกเลี้ยวชิดเนต จะลงอยู่แล้ว แต่ตะขบก้าวมารับ

ได้อย่างเฉียดฉิว โอ้ตตบซ้ำเปลี่ยนทางได้นำก่อน "นั่นไง เกมบุกสุดยอด" พีทบอก ลูกต่อมาโอ้ตกับโอมเล่นเกมบุกอีก ทั้งสองคนใช้กลยุทธสลับกันขึ้นบุกที่ร้าจกา

จมาก แต่ตะขบกับแก้บเป็นก็สายรับที่เหนียวมากเช่นกัน  ตบไม่ตายจะโดนดีดกลับทุกครั้ง แก้บเปลี่ยนแผนเป็นดีดสูง ขึ้นไปบนฟ้ามันสูงมากๆ จนมองไม่เห็นลูก

แบดเลย 1นาทีผ่านไป ยังไม่มีวี่แววว่าลูกจะลงมา โอ้ตกับพีทแหงนหน้ามอง ผ่านไปถึง3นาที่ลงถึงตกมาที่ท้ายคอร์ด โอมกับโอ้ตต้องตัดลูกกลับไปก็ติดเนตหลายลูก

เพราะไม่เคยเจอแรงดีดขนาดนี้มาก่อน จะตบตะขบก็พุ่งไปรับได้ทุกครั้งเพราะลูกตบมีนน.เบาลง แต้มไล่กันมาสูสีตลอด ใครจะรู้ว่าเริ่มเข้ากับดักของแก้บแล้ว พอ

แต้มไล่มาที่18-18 ลูกดีดทะลุบรรยากาศคราวนี้ต้องรอถึง10นาที กว่าจะตกลงมา คอโอมเริ่มขยับหงึกแล้ว พอตัดลูกไป ตะขบมาดักเคาะหน้าเนตเสียแล้ว โอ้ตตัด

ไปก็โดนดักอีก เป็น 20-18 พอจะตบ ลูกก็ลงมาเร็วจนปรับตัวไม่ทัน แพ้ไปเลย 21-18 "อย่างกากนะ" แก้บบี้ว่า เอาไงดีวะขึนเป็นแบบนี้แย่แน่ เกมสองแก้บกับ

ตะขบก็เน้นเอาเหนียวมาก อาการโอมชักออกละ คอนี่เริ่มคลอนละ ทำเกมไม่ได้เลย  ตัดไปเจอวางกลับ ตบไปต้องร้องโหยหวนอย่างทรมาน  โอ้ตนี่รอลูกจากฟ้าจน

เซ็ง "เซฟมาเซฟกลับสิ "ผมบอก จึงแก้เกมใหม่ แข่งเซฟกัน แก้บเริ่มเหนื่อยเหมือนกัน แต้มจึงไล่ๆกัน 17-17 แล้ว" เดี๋ยวดูของเด็ด "ตะขบบอก ครั้งนี้โอ้ตเซฟ

ลูงกลับ ลูกพุ่งอย่างสูง ตะขบตะโกน  
"แพนเค้กมารับพี่หน่อย" อยู่ดีๆ ร่างตะขบก็ลอยขึ้นไปสูงถึง 5เมตรแล้วตบลูกลงมา ฝังชิดเนตเลย  โอ้ตกับโอมอ้าปากค้างเลย มันขี่ปลาคาร์พบินขึ้นไปเลย เป็น 18-

17 ลูกต่อมาแก้บบี้เสริฟโอ้ตดันกลับ แต่ตะขบก็หยอดกลับ โอมต้องงัด "นาคีมานี่หน่อย" ไอ้ปลานาคีโผขึ้นมาอีกตะขบขี่นาคีขึ้นไปแล้วพุ่งทิ้งดิ่งเลย ก่อนนาคีลงน้ำ

ตะขบเลือกเน้นๆ "เลี้ยงปลาสนุกจริงโว้ย 555" เป็น 19-17 "แก้ไงดีว่ะ ""มึงลองใช้ "ลูกตบ "ลูกนั้นดูสิ" พีทบอก ลูกต่อไปฝั่งแก้บบี้เสริฟ โอ้ตไม่เซฟแล้วเดียวโดน

ลูกขี่ปลา แค่ผลักแต่โดนแก้บงัดโด่งอีกแล้ว" เห้ยแก้บบี้ ตะขบเคยดูซึบาสะไหม ดูไว้ซะ" พอลูกลงมา ทั้งสองก็กระโดดขึ้นไปพร้อมกัน ตีจังหวะเดียวกันเลยแต่คน

นึงซ้ายคนนึงขวา ที่แท้เป็น ลูกตบtwinshotนั่นเอง ลูกพุ่งทะแยงออกข้างเดาไม่ถูกเลย เป็น 19-18 19-19 แล้วก็19-20 19-21 เซ็ตสองในที่สุดก็แก้สำเร็จ ลูก

ตบtwinshotยังใช้ได้ดีถึงเซตสาม ตะขบพยายามเรียกปลามาช่วยแต่ปลาบินมาไม่ทัน ชนะไปใสๆอีก21-14 "กากไม้ล่ะ" โอ้ตถาม ตะขบและแก้บยอมแพ้โดยดี 

คืนนั้น เราจึงเล่าเรื่องยอดเขาให้ฟัง พวกเขาก็ยอมเชื่อตะขบทำไวน์สตอเบอรี่มากกิน เราค้างแถวกระท่อม รุ่งเช้าเราจึงเดินทางต่อ โดยมีพฤษตามไปด้วย
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  16/1/2018 14:07:45  [มีการแก้ไข: 17/1/2018 22:47:30]
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

บทที่ 5
เข้าสู่ป่าผี
ตอนนี้พรรคพวกของเราก็เป็นกลุ่มก้อนใหญ่ขึ้นอีก คือผม  พีท โอ้ต โอม พฤษ พอมีคนมากฝีมือของเราก็พัฒนาขึ้นไวมาก ตื่นตี5 วิ่ง20กิโล ซ้อมลูกแบบต่างๆ ยก

ก้อนหิน กลางวันพัก เย็นซ้อมอีก วิ่ง 20 โล ตีเกม พีทบอกว่าผมต้องใหดเหี้ยมกว่านี้จึงเรียกผมไปฝึกเดี่ยวเพิ่มเติม เพิ่มเกมซ้อมตบ ตามหลักสูตรนักฆ่า ผมต้องตบ

ให้สุด เพราะพีทบอกผมมีพลังพิเศษเนื่องจากผมอาจต้องใช้มัน ระหว่างรอนแรมเดินทางก็เจอกับก้วนต่างๆปราบมาหมด เวลาก็ล่วงเลยก็ผ่านไปถึงสองเดือน " 

ป่านนี้บนโลกเราจะเป็นยังไงบ้างนะ
แล้วน้องต่ายก็ยังไม่เห็นวี่แววเลย ทางก็ยังดูไม่สิ้นสุดซะที" 
  จนพลบค่ำวันหนึ่งขณะเดินผ่านเข้าสู่เขตป่า พฤษบอกว่าประสาทสัมผัสในตัวมันบอกว่ามีอะไรแปลกๆ ผมก็ถามว่ามีอะไร มันบอกมีปลา "55555 ไอ้บ้า ในป่ามัน

จะมีปลาอะไรว่ะ" แต่พีทก็บอก"ผมก็รู้สึกเช่นกันนะพี่ กลิ่นแบบนี้ คุ้นมาก กลิ่นเลือด กลิ่นคนตาย " "หรือมีคนกำลังแล่ปลารึเปล่าพี่ คิดบวกๆ" โอ้ตว่า มันเป็นคืน

จันทรครึ่งเสี้ยว เราจึงคิดว่าต้องค้างแรมในป่าแล้ว แต่ทันใดนั้นเอง ก็ได้ยินเสียง "สวัสดีค่ะ ขอต้อนรับสู่สุสาน ผีฟ้าค่ะ ปกติมีฆ่าทุกศุกร์ แต่มาสนุกวันนี้เพิ่มอีกวัน" 

โอ้ตได้ยินดังนั้นจึงรีบโกยแนบทันที นี่มันเขตป่าช้า พวกเราไม่กลัวแต่ต้องวิ่งตามโอ้ตด้วย แต่มันมืดมาก ต้นไม้ก็ดูคล้ายๆกัน แล้วยังมีกลุ่มคนวิ่งรอบๆ ตัวเราไปอีก 

หาทางออกไม่เจอเลย จนหมดแรง "เสียเวลาเปล่า ป่าวงกตนี้ วิ่งจนตายก็หนีไม่พ้นหรอก"เราจึงเห็นเจ้าของเสียงใสๆ ที่แท้ก็เป็นกลุ่มก้วนเก่านี่เอง มี ฟ้า พี อิม พี

เครา พี่มาย แต่ทำไมทุกคนหน้าซีดตาแดงก่ำอย่างนั้น และอีกคนที่ทำให้ผมใจเต้นที่สุดคือน้องต่ายนี่เอง แต่แววตาดูอำมหิตเหลือเกิน ทุกคนจำเราไม่ได้เลย 
"เราจะไม่เลิกล่า จนกว่าจะมีคนตาย เราหิวเลือดพวกท่าน เชิญส่งตัวแทนมาแข่งกันใครแพ้ถูกเชือดคอนะ เราแข่งระบบทีม 30 แต้มทีมไหนชนะมากกว่าก็จบ"
"จัดการไอ้ผีนี่แล้วออกจากป่าไปเถอะ ต้องช่วยพวกเขา"555 จะตายกันหมด ไม่ว่า อิมบอก มาโดนกินซะดีๆ มันท้า เราก็โอเค "งั้นเดียวอิมหาที่เหมาะๆให้นะ " อิมพาพวกเราไปยังลานแบดชายป่า ริมฝั่งแม่น้ำ อีกด้านเป็น

ภูเขา บรรยากาศตอนนี้มืดมาก มีแสงจากดวงจันทร์แค่เสี้ยวเดียว  มองแทบไม่เห็นเลย คู่แรก พีเครากับพี่มายเจอ พฤษ โอม เกมของพีเคราและมาย หลากหลาย

มาก มีทั้งตัด สลับเซฟ พฤษขนาดว่าเหนียวยังหอบ ส่วนโอมก็ต้องอาศัยเก๋า ให้พฤษตัด แล้วแทงเข้ามุม  มายก็ยังทันตามเก็บได้ใครพลาดก่อนก็โดนทันที  ที่เล่น

ลำบากเพรามันมืด สีผิวกับเคราดำ มองเห็นยาก ส่วนใหญ่จะเซฟกลับไปก็โดนตัดโดนหยอด ทั้งสองเหนื่อยมาก ส่วนพี และมายยิ่งเล่นยิ่งกระหาย เหมือนหมูป่ากับ

เปรตล่าเหยื่อ  โอมตบก็โดนรับอีก พฤษตัด ตบยังไงก็โดนรับกลับ แต้มเริ่มทิ้งห่าง จาก10-10 เป็น 14-10 15-11 18-12 20-13 25-16 ลูกเซพของกลุ่มผีแน่นอน

มากเหมือนเคยฝึกชินกับความมืด จน 27-18 พฤษก็วางเกมลำบากมาก ลูกเซฟมาทางโอมอีก โอมร้องโหยหวนอย่างทรมานแล้วตบเต็มแรงแล้วล้มพับไป โดนรับ

กลับ มาอีก พฤษตบตัด ตอนนี้2รุมหนึ่งแล้ว  เหมือนจะทรมานพฤษ นวดให้เนื้อนุ่มๆ พอโดนเซฟกลับมาอีก พฤษก็ปล่อยให้ลูกลงคอร์ด เป็น 28-18 แพ้ แบบwalk 

overไป "5555555 ที่เหลือดูไว้นะ จะมีสภาพไม่ต่างกัน "ฟ้าพูด ส่วนพี ยิ้มยิงฟัน "โอมสลบไปแล้ว ไหวไหมพฤษ" ผมถาม "ผมดูแล้วไม่มีประโยชน์ ต้องหาทางอื่น" 

หนีไหมพี่วิน ให้มันกินโอมไป เผ่นเหอะ" โอ้ตบอก "ใจเย็นพี่ มันต้องมีทาง" พฤษพูด พร้อมส่งสายตาที่โอ้ต
"เอาคู่เอกเลยนะจ้ะ จะได้จบๆ ส่งมาเลย "ฟ้าบอก "ไป กันพีท โอ้ต มันกลัวโดนกิน มันไม่ไหวแน่" ผมพูด
คู่สอง  ฟ้า พี เจอ วิน พีท
เปิดเกมมามันยืนมิกเลยว่ะ ต้องแปะไปข้างๆ พอแตะไป ลูกพุ่ง กลับมา ไม่ว่าจะตีไปทางไหม ลูกมันออกมาจากความมืดมิด มีทั้งตัด หยอด กระชาก เซฟ เดี๋ยวตบ จู่

ลูกก็พุ่งมา  มองไม่เห็นตัวพีเลย เฮ้ย แย่แล้วว่ะ พีททำไง "มองไม่เห็นคนผมก็ไม่รู้ว่ารับไงเหมือนกัน โดนไป7-0  ต้องอาศัยเล่นสู้หน้าพอได้แต้มบ้าง ฟ้ามันก็ดูหิว

เลือดชิบหาย ทิ่มแทงตลอด จน 13-4  14-5 15-6 นี่เกินครึ่งละนะ พฤษโอ้ต ทำไงดี มองไป ก็เห็น ทั้งสองค่อยๆเดินเลียบแม่น้ำไป "มันหนี พี่วิน" "นายจะไปด้วยก็

ได้นะ หนีไปแล้วเอาต่ายไปด้วยหนีไปไกลๆ "  "หนีไงล่ะพี่ มัน6 เราเหลือ2เองนะ ผมไม่น่ามาด้วยเล้ย" ตอนนี้แต้มไป19-8แล้ว ไปกันใหญ่ "เจอแล้วพี่พฤษ" เสียง

โอ้ต ตะโกน แล้วโยนของอย่างนึกให้พฤษ มันคือหอยตัวนึง "เรามีทางรอดแล้วพี่" แล้วพฤษก็หยิบหอยมา เป่าออกมาเป็นเพลง  ที่รัก"อยากรู้จัก อยากให้เธอรู้จัก 

อยากเป็นคนรักเธอ อยากให้เธอได้หันมอง แบบว่าฉันเป็นคนธรรมดา ไม่ใจร้าย  ถ้าลองได้คบจะดูแลเธออย่างดี" ทันใดนั้นเองก็มีฝูงปลาคาร์ฟสีทอง โผล่มาเต็ม

แม่น้ำเลย มันเป่าไปเรื่อยๆ "ขยับเข้ามาได้ไหม ขยับมาใกล้กัน ขยับความสัมพันธ์มารักกับฉันนะเธอ" เหล่าปลาก็สะบัดตัวไปมา แสงจากตัวปลาสะท้อนพระจันทร์ 

ป่าที่เคยมืดมิดก็สว่างจ้ามาทันที "โอ้ย แสบตาเหลือเกิน" ฟ้ากับพี เอามือป้องตา มาเล่นต่อสิ ฟ้าเสริฟแบบแหยงๆ คราวนี้เกมเปลี่ยนไป คู่พีฟ้าตีลำบาก เพราะมอง

ไม่ชัด เอาเลยพี่ตบแม่งเลย ผมก็ตบไม่ยั้ง แต้มเริ่มมา 19-12 19-14 พีตบมาพีทรับสบายๆ  วางกลับ โดนอีก 19-19 แล้ว ผมก็ตบซ้ายตบขวา 20-24 21-27 พฤษ

ยังเป่าอยู่ พี่พฤษ" ผมขอเป่าด้วย " "เงียบไปเลยโอ้ต" พฤษพูด อ้าวเห็นไหม แสงหรี่ลงเลยนี่  "เฮ้ยอย่าหยุด มืดแล้วกูโดนอีก" 23-27 แล้ว "ชักเหนื่อยเหมือนกัน

โดนลากเกมแรกพี่"แต่ยังเป่าต่อ 23-28 ใกล้แล้วพีทจะชนะแล้ว 555  23-29 "เฮ้ยโอ้ตมึงรู้ไหมกูเป็นใคร "ผมถามตอนง้างลูกสุดท้าย "ก็วินไงจะใครเล่า " ผมก็ตบ

ลงไปจบที่23-30 เราชนะ  ฝั่งนั้นหมดสภาพเลย ตาพร่ากันหมด ผมก็ดีใจวิ่งไปดูอาการต่าย ต่ายเป็นไงบ้าง ทันใดก็ค่อยๆมืดลงอีกครั้ง งั่ม ต่ายกระโดดมากันที่แขน

ผมงับไว้เลือดทะลักเลย โอ้ย ต่าย.....อร่อยไหมจ้ะ  กินแขนพี่ไปเถอะ กินให้อิ่มนะ ตอนนี้พฤษหมดแรงเป่าแล้ว "งั้นอิมขอกินด้วยน้า "อิมกระโดดกัดแขนอีกข้าง 

อื้อหือ อย่างฟินเลย เลือดค่อยๆโดนดูดไป  รู้สึก หมดแรง โอ้ตรีบกระโดดถีบหลังผมหน้าทิ่ม อย่าไปยอมมัน" ต่ายมากินเลือดพี่นี่อร่อยหวานมันกว่าเยอะ " "มันยัง

ไม่จบเว้ย"ฟ้าบอก ต้องคู่สาม
อิม ต่าย เจอ วิน โอ้ต
เกมมันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย เพราะตอนแรกโอ้ตบอกให้เคาะลง ข้างๆ แต่อิมมือยาวมากๆ เหมือนแม่นาคเลย คุมพื้นที่ได้หมดเลย ตัวก็ยืดไปตบโฟร์ ตบ

โอเวอร์เฮดได้อีก  เราเจาะแทบไม่เข้าเลย ผมก็เริ่มหมดแรงด้วย โดนดูดเลือด มีเลือดซึมตามรูกัดอีก ช่วงแรกพอสูสี 10-10 พอเกมยาวขึ้น แรงหมด แต่ต่ายมี

ความดุร้ายมาก ทั้งตัดคมทั้งหลอก เนียน เซฟก็แรง ตบก็ได้ ยิ่งเห็นหน้าก็ใจอ่อนอีก เลยห่างไปเรื่อยๆ 15-12 17-14 19-16 24-20  29-22  เลยถามโอ้ตเอาไงดี 

"อิมมันเหนียวพี่มือผีชัดๆ พี่ต้องโหดนะพี่ เดี๋ยวผมวางลูกให้ต่ายงัด ตบให้ร่วงเลยนะ อย่าสงสารเค้า ไม่งั้นเราจบจริงๆ " แล้วโอ้ตก็ตัดหยอดไปหน้าเนตทางต่ายแล้ว

เดินตาม ต่ายพุ่งเข้ามารับ  "จังหวะนี้แหละพี่เอาเลย " ผมก็กลั้นน้ำตาไว้แล้ว ทิ้งตัวตบเต็มแรง ลูกพุ่งอย่างเร็วไป โดนหน้าผากน้องต่ายดังโป้ก แล้ว หงายหลังล้มตึง

ไป เราชนะ น้อคไปเลย 
คืนนั้นเราก็พักกันริมแม่น้ำ อิมก็ทำก้อยให้กิน ก็เล่าเรื่องการเดินทางให้ฟัง เค้าก็บอกพอรู้เส้นทาง อีกไม่ไกล  รุ่งเช้าก็ออกเดินทางโดยมี พี ฟ้า อิม ต่าย นำ

ทางออกจากเขาวงกต มุ่งหน้าสู่ยอดเขา
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  16/1/2018 14:10:05  [มีการแก้ไข: 5/4/2018 5:00:00]
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

บทที่6 
ระหว่างทาง
ตอนนี้พรรคพวกในกลุ่มก็มากขึ้นเรื่อยๆ คือ ผม โอ้ต พฤษ พีท โอม พี ฟ้า อิม ต่าย ความแข็งแกร่งก็มากขึ้น นอกจากฝึก ตอนเย็นกลุ่มผีฟ้าก็ออกล่าอาหารให้ด้วย 

และมักต้องมีก้อยเสมอๆ อิมชอบมาก บางครั้งไปตีก้วนก็ได้ข้าวสารอาหารแห้งมาทำกินกัน เราเดินทางผ่านไปอีก1เดือนก็เห็นยอดเขาเบื้องหน้า นับเวลาตอนนี้ก็

ล่วงเลยมาถึง 4-5เดือนแล้วนะ นานทีเดียว วันหนึ่งตอนตะวันเริ่มตกดินที่ตีนเขา เราผ่านโรงเตี้ยมแห่งหนึ่งดูใหญ่โตประดับประดาด้วยโคมแดง อากาศก็ชักเย็นลง" 

พี่วิน เราแวะที่นี่ได้ไหม พักบ้างเราก็รอนแรมมานานอยากพักดีๆบ้าง" ทุกคนก็คงคิดเช่นกัน อยากกินอาหารดีๆ มีคนเสริฟ พวกเราจึงก้าวเข้าไปหาโต้ะนั่ง "เสี่ยว

เอ้อ ขอสั่งอาหาร สุราหน่อย" "ได้ครับนายท่านต้องการอะไรมิทราบ" "ส้มตำปูปลาร้า2 คอหมูย่างๆ เนื้อย่างๆ1ลาบหมู2หอยแครงลวก2ทีนะ"  อิมบอก "เออลืมไป

ไข่เจียวหมูสับ 2ที่เลยน้อง"พฤษเสริม  เสี่ยวเอ้อก้มหน้าจด" เครี่องดื่มละครับ น้ำเปล่า โค้ก"" ผมขอ ชาละวันได้ไหม" พฤษบอก "งั้นอิมเอา โฮกาเด้นนะ กำลังเห

งาอิมเครียด" "ผมเอาkaisedomละกัน" โอ้ตบอกเอาลีโอก็ได้ พีมกับโอมก็ลีโอ " ฟ้าเอาเบียร์ด้วย พีเอาไร พี่เอาไรผมเอานั่นแหละ" "แล้วคุณผู้หญิงล่ะครับจะรับ

อะไร ให้ผมเดา ก็คงเป็นน้ำส้ม น้ำมะนาว อะไรประมาณนี้ใช่ไหมครับ" ขอว้อดก้าเพียวๆนะ ผสมเลือดคนอย่างละครึ่ง" ต่ายบอก  "ครับสั่งได้แต่ผมจะบอกว่าร้าน

เราไม่มีครับ" มีแต่ช้างสิงห์กับลีโอ เรามองหน้าบ๋อย โถ ไอ้อาร์ตนี้เอง พออาหารมา เราก็ซัดกันเกลี้ยง ต่อด้วยผัดผักบุ้งไฟแดง หอยลาย ปลาเผาอีกชุดจนอิ่มแปล้

เลย "จะว่าอะไหมครับถ้าผมจะขอนั่งคุยเป็นเพื่อนพวกพี่ พี่จะไปที่ไหนหรือครับ "จะไปสำนักบนยอดเขาสิ แต่ต้องไปตีแบดด้วย" อ้าวพี่ชอบเหมือนผมเลย อาร์ตบอก 

พร้อมยกเบียร์ดื่มแบบต่อเนื่อง 10ขวด ""เห็นเขาว่าบนเขามีสำนักหรือ เคยไปไหมล่ะ อีกไกลไหม"" ไม่ใกลพี่พรุ่งนี้เดินอีกวันนึงก็คงถึงแล้ว แล้วมันก็ยกอีก10ขวด 

"ขอโทษนะพี่ผมดื่มหนักไปหน่อย ติดนิสัยบางทีตีแบตแล้วชนะไง เล่นกันทีเป็นลังๆ นี่ที่ห้องยังเหลืออีก100กว่าลัง"อ่อเหรอ ทุกคนก็คุยกันสนุกสนาน อาร์ตก็ดื่ม

อีก10ขวดต่อเนื่อง มันเล่าต่อ "บนเขาจริงก็เคยไปตีเกมมานะ ชนะ ในสำนักก็ชนะ ผมนี่แหละเจ้าสำนัก" "เฮ้ย " ทุกคนหูผี่งกลับมามองที่มัน "คืออาร์ตกำลังจะ

บอกว่าฝีมืออาร์ตนะ ชนะพวกนั้นสบายๆ อาร์ตแทบไม่ต้องใช้แรงเลย ใช่นี่ " มันยกขวดเบียร์ขึ้นมา "นายมอมเค้าเหรอ" "เปล่าครับแค่ขอชนแก้วหน่อย แหม่พี่ ตี

แบดเราไม่ต้องตีแรง ใช้สมองสิ เจ้าสำนักมีสองคน ชื่อเกมกับอ้อฟ แพ้อาร์ตประจำ มันเซฟ อาร์ตก็ตัด มันตบเราก็เปลี่ยนทาง มันดาดเราก็โด่งบ้าง ต้องมองคู่ต่อสู้

ดีๆ บางทีผมสวนลูกตบมันนี่เงิบไปเลยนะ" มีงช่วยแดกอีกสิบขวดซิแล้วเล่าต่อ" พฤษร่วมแจมด้วย ก็สรุปสั้นๆนะ หลินตัน วิคเตอร์ ลีชองเหว่ย เด็กมากสำหรับผม 

เล่นเป็นเด็กไปเลย ไม่รู้พวกพี่เกิดทันไหม เขาเป็นตำนาน" สรุปที่คุยกับมันมาไม่ค่อยได้เหี้ยอะไรขึ้นมา ทันใดนั้นเอง "ไอ้อาร์ต มีงเนี่ยเสียมารยาทกับแขกได้ไง 

ไปร่วมกินกับข้าวเค้าอีก" สาวสวยรูปร่างอรชรหน้าตาจิ้มลิ้ม เดินเข้ามา "ขอโทษนะคะคุณพี่ ที่พนักงานร้านเราล่วงเกินพี่"  ทุกคนหันมามอง "จ๋า ทำไมสวยจังเลย"" 

อุ้ยตายอายจัง แต่พวกพี่จำผิดคนแล้วค่ะ หนูไม่เชื่อใครอีกแล้ว ขนาดแฟนหนูยังไม่อยู่ข้างเดียวกับหนูเลย" จ๋ามีท่าทางหงุดหงิด "เอาเถอะ ขอเรียกจ๋าแล้วกันหน้า

เหมือนคนรู้จัก "พฤษบอก "ว่าแต่ว่าเห็นติดโคมแดงที่ร้าน มีน้องน่ารักๆ มาร่วมดื่มกับพี่ไหมจ้ะ" มีแน่นอนสิคะ ร้านเราขึ้นชื่อว่ามีเกอิชาที่สวยงามเลื่องชื่อที่สุดค่ะ 

เชิญที่ห้องรับรองพิเศษดีกว่าค่ะ เฮ้ย ไอ้อาร์ต พอแขกขึ้นขั้นสอง " เราจึงเดินขึ้นไปเป็นห้องไม้ขนาดกว้างหลายสิบเสื่อ ด้านหน้ามีเวทีฉากกั่น พื้นยกสูงเล็กน้อง 

ผนังห้องประดับด้วยภาพวาดงดงามนัก มีโต้ะเล็กสำหรับแต่ละคน พอพวกเรานั่งประจำที่แล้ว ก็มีสุรามาอีกชุด "หากไม่พอสั่งบาร์เทนเดอร์ได้เลยนะคะ ไอ้ปลั้กนั่น

เองยืนเค้าเตอร์หลังห้อง "เดี๋ยวมาชมการแสดงจากเด็กของเรากันค่ะ" แต่ตอนนี้ขออนุญาตขายของก่อนนะคะ ร้านเรามีอุปกรณ์แบด กระเป๋ารองเท้า เสื้อผ้าสวยๆ 

เยอะแยะ พุ่งเลยค่า " ทุกคนต้องยอมควักเงินมาซื้อเพราะอยากชมการแสดง พอขายของได้จนหมด ไฟก็หรี่ลง บานเลื่อนประตูด้านขวาเปิดออก มีสาวสวยในชุด

กิโมโนคุกเข่า เปิดประตูเลื่อนเข้ามา 2คน และปิดอย่างเงียบเชียว ทั้งสองก้มหน้า เล่นซามิเซ็งและร้องได้ไพเราะมาก มามาซังจ๋าก็มาเล่นด้วย  เสร็จแล้วสาวๆก็ไป

เสริฟสุราให้แขก "แม่มโคตรอร่อยเลย" พฤษบอก" แหมมันเยี่ยมจริงๆ "ทุกคนปรบมือ ชื่นชมและชนแก้วกันอย่างไม่ยั้งเลย  "ไหนพี่ขอดูหน้าน้องใกล้หน่อยสิ 

"พฤษยื่นหน้าไป นี่มัน หมิงนี่ อีกคนจ๋าสวย "ยังค่ะเรามีเกอิชาน้องใหม่อีกคน อันดับหนึ่งของที่นี่ "ประตูเลื่อนเปิด อีกครั้ง มีสาวน้อยดรุณีเข้ามา "เฮ้ย อย่างสวย 

สวยมาก อยากได้ อยากโดนเลย "โอ้ตบอก "เห็นด้วยว่ะ" พฤษก็ยังหลง โอมพยักหน้าหงึกๆ พีทชักเมาแต่เห็นด้วย ฟ้ายังอิจฉา พีก็ตาไม่กระพริบเลย ผมก็ว่าสวยจริง 

แต่เกรงใจต่ายไม่กล้าพูดอะไร "เชิญกินดื่มให้เด็มที่เลยนะคะ" ดรุณีน้อย รินเหล้าให้ทุกคนดื่ม" พี่วินผมอยากอยู่ที่นี่นานๆ อยู่กับน้องคนนี้ "โอ้ตบอก นางมองโอ้

ตด้วยท่าทางเอียงอาย แววตาเศร้า "ทำไมมองพี่อย่างนั้นล่ะ เสียใจอะไรหรือเปล่า น้องชื่ออะไรจ้ะ"  ดรุณีน้อยหันมามอง" ชื่อตู๋ค่ะ ใสใส" โอ้ตตื่นทันที"ไม่จริงมั้ง 

555"" กูชื่อตู๋และกูใสๆ แต่กูจะฆ่าพวกมีง"" มันเมาแล้ว ไอ้อาร์ต กับตู๋ หมิง ไปรูดทรัพย์มันได้ " จ๋าสั่ง "ใครจะยอมง่ายๆ แต่ใครไหวสู้ที" โอ้ตบอก
"เอ้า ตู๋รูดไอ้โอ้ตก่อนเลย มันหมดฤทธิ์แล้ว "อาร์ตบอก "ไอ้ตู๋ มึงหลอกกู แต่โอ้ยฟินว่ะ มึงรูดกูอีกดิ กูให้รูดทั้งคืนเลย"" ไอ้กระจอก ลำไยมาก หยะแหยงจริงๆ  หึหึ 

ในเหล้ามียาพิษทำให้เป็นอัมพาตชั่วคราวเว้ย  ตัดจู๋มึงทิ้งดีกว่า พวกหน้าหม้อเนี่ย"ตู๋พูด"ใช่ๆเห็นเราสวยหน่อยหลงเลยนะ ไอ้โง่เอ้ย" หมิงชักมีดมาเตรียมตัดแล้ว 

ทันใดนั้น "มาเจอกันก่อน "ฟ้ากับพี ขอท้าดวล "โชดดีนะเราเป็นกลุ่มผี ยาไม่มีผลมาก แค่ขัดๆ "
คู่แรก ตู๋ อาร์ต เจอฟ้า เปิดเกมมา พี ยังว่องไวเหมือนเดิม พีรับคล่องแคล่ว ฟ้ายืนหน้าให้ "อย่าดูถูกพวกเรา" พีโยกซ้ายขวา โอ้ย "ลำไยว่ะรับได้หมด โยกกลับสิครับ 

เอ้าลองดู"อาร์ตโยนให้ พีเทคตัวขึ้นตบ ปัง หัวโขกกับคาน ลงมาร้องโอดโอย "555 สมน้ำหน้าที่นี่ถิ่นเรา พีจึงเล่นลำบากมาก "ฟ้าแทบไม่ได้ลูกเลย เจออาร์ตวางครึ่ง

คอร์ดตลอด ตีออกตีเสียไปหมด แต้มห่าง 3-3 6-4 9-5 14-7 พีต้องวิ่งไปรับซ้ายขวา  ลูกลอยมา เจอตู๋ง้าง โอ้โห อ้าได้กว้างมากเลยแขน ท่ายิงธนูนั่นเอง ตูมๆ แต่

ละดอกแต้มยิ่งห่าง อาร์ตก็เคาะเดี๋ยวก็วาง ตู๋ก็อ้ายิงไป เกมแรกขาดเลย 21-10
"เหี้ยเอ้ย" ฟ้าบ่น ทำไงดี ท่าธนูมันก็แรง  ไอ้อาร์ตก็วางดี 
เกมสอง 2-2 อาร์ตบอก"เอ้าพี โขกอีกที" พีก็ไม่กล้าโดดซัด ตัดกลับไป โดนวางกลับอีก ลูกลอยมา ท่าธนูอีกแล้ว ฟ้าบอกกูรู้แล้ว "ธนูปักเข่าไงพี มึงระวัง

เข่าๆ"เปรี้ยงตบมา ตรงอกเลย  3-2 "กูเชื่อว่าธนูปักเข่าแน่ๆ "ฟ้าบอก เปรี้ยง ตรงไหล่เลย 4-2 6-2 จนมีลูกนึง ธนูมันปักหัวฟ้าเลย "หืมใกล้เข่ามากเลยนะพี่ฟ้า" ทั้ง

เกมกลุ่มผีฟ้าเล่นไม่ออกเลย" บอกแล้ว ผมเป็นเทพ "อาร์ตบอก ไม่เหนื่อยสักนิด วางลูกข้างฟ้าแตะออกอีก "เนี่ย ไม่สวยแล้วยังไม่เก่งอีก น่าสงสารนะ  55555 " ตู๋

หัวเราะ แต้มไหลเลย 18-7 จบ 21-7 กลุ่มปอกลอกชนะ "ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย "อาร์ตบอก "พี่วินเอาไงดี" โอ้ตบอก "ผมชาไปทั้งตัวแล้วพี่ โอมพฤษ ก็น้อคแล้ว ต่ายล่ะ 

คออ่อนมาก หลับแล้ว พีทล่ะ พีทกับโอมมันก็เมา พี่ไหวไหม" แขนพี่โดนกัด พรุนไปหมดแล้วดูสิ  "แต่อิมไหว อิมจะสู้ " อิมบอก "มาเลย อีกิโมโน  มาทั้งคู่ถ้าใจพอ" 

อิมท้าหมิงกับตู๋   "5555คนเดียวจะมาสู้ จัดไป "ใครว่าคนเดียว อิมเราคู่กัน" พี่มายปรากฎตัว "อยู่ในป่าเหงาเลยตามมาพอดีเลย" "ต้าย เอาผู้ชายมารังแกสาวๆได้

อย่างไร  เอาเพื่อนพิเศษเรามาด้วยสิ ไปเรียกนักฆ่าที่เราว่าจ้างประจำมาซิ เจอแล้วอย่าหนีละกัน ปกติเวลาเรารีดทรัพย์นักท่องเที่ยว มีหลายครั้งเราต้องกำจัดก็

ต้องใช้เค้า เพราะเค้าเป็น นินจา" เมื่อนักฆ่าปรากฎกาย พีทกับโอมถึงกับตัวสั่น ไม่นึกว่าจะเจอลูกพี่เก่า มันคือวินทหาร ผู้ไม่มีความปราณี  "ฝากด้วยนะวิน แล้ว

คืนนี้ หมิงกับตู๋จะตกรางวัลให้อย่างงามเลย  " จ๋าบอก "อืม..ไม่ตลกว่ะ"วินทหารบอก
 คู่สอง  อิม มายเจอ หมิงกับวินทหาร อิมมายวางซ้ายขวาโดนตามหมด หมิงก็แข็งแรง รับลูกไม่เสียเปรียบ แต้มจึงไล่กันมา  8-8 10-8 12-12 แต่ความคมวินทหาร 

ทำให้อิมกับมายเสียเอง 12-1514-18 จน16-20หมิงเสริฟ มายหยอดกลับ  หมิงงัด  ลูกกลางคอร์ต มาย ตบวินรับกลับได้ แบบวางกลับ อิมสวนครอสก็รับได้อีก พอ

เล่นเซฟ หมิงก็สวนดาดไป จบเกมแรกอิมมายจึงแพัไป16-21 เกมสองทั้งอิมและมายเริ่มจี้หมิงมากขึ้น เกมจึงสูสี แต้มมาอยู่ที่15-15 อิมกับมายค่อยๆทำทีละแต้มจึง

ชนะในที่สุด 24-22 "หงุดหงิดโว้ย" จ๋าบอก "จ้างมาไม่ได้เรื่อง ชั้นไม่เชื่อใครอีกแล้ว ขนาดเแฟนชั้นยังไม่เข้าข้างชั้นเลย"
"งั้นจ้างคนอื่นเถอะไปละ" แล้ววินทหารก็กระโดด ออกทางหน้าต่างไป 
"งั้นคงได้เวลาตัดสินแล้วสินะ จะแสดงให้ดูว่าอีจ๋าคนนี้มันเผ็ดแซ่บแค่ไหน  ใครก็ได้มาเลย ถ้าใจพอ" "เอาไงดีพี่ รุมแม่งเลยไม้เราลูกผู้ชายพอ" "อย่าโอ้ต ส่งไป

แค่สองคนพอแล้ว 55 พีทโอม ไปจัดการซะ ไอ้วินทหารก็ไปแล้วคงไม่กลับมา"พีทกับโอม ตอบ "ได้ครับ รังแกผู้หญิง โคตรชอบเลยอ่ะ "ทั้งสามก้าวลงคอร์ด "มาต่อ

เกมสาม "พีทบอก "ช้าก่อน "เราเอาด้วยเสียงชายหนุ่มตะโกนเข้ามา พีทกับโอมสั่นไม่หยุด นึกว่าวินทหาร ปรากฎว่าที่แท้เป็นพฤษนั่นเองพยุงร่างมาที่คอร์ด "ผม

รู้สึก....ยังไงดี ล่ะ อธิบายไม่ถูก คุ้นเคยกับแม่นางคนนี้  และเพื่อให้มันดูแฟร์ๆ พวกพี่คงไม่ว่าอะไรนะถ้าผมจะจับคู่เค้า  ไม่ทราบว่าแม่นางจ๋าจะยอมหรือไม่ ข้าชื่อ

พฤษ"" เชอะ ไม่มีเจ้าเราก็บ่ยั่น แต่เห็นว่าท่านอุดหนุนสินค้าเราไปเยอะ เอาเถอะตั้งใจละกัน เอ้านี้ อาวุธ มันเป็นไม้แบดรุ่นไหม่ พร้อมโลโก้กระต่าย แถมร้อย

เอ็นแปลกๆ เพิ่มพลังโจมตีไง " 
"งั้น เจอเราหน่อย เกมเมื่อกี้ยังไม่ได้ออกแรงเลย พวกท่านมีคนทรยศ เราก็เบื่ออีจ๋าเต็มทนละ" อาร์ตบอก "เราจะไปกับท่าน เก็บอีจ๋ากันตู๋ บนเขามีหล่อๆเยอะ" ตู๋

ตอบลงทันที " มึงถามพวกกูบ้างไม้ จะไปด้วยน่ะ " โอ้ตบอก 
เกมตัดสินจึงเริ่มขึ้น พฤษ จ๋า เจอ อาร์ต ตู๋
เริ่มเกมพฤษจ๋ายืนมิกทันที "โห อีนี่รู้งานเว้ย "ตู๋บอก "มึงก็ทำบ้างสิจะได้เลื่อนเป็นมาม่าไวไว 555 มุกไหนว่ะ 555" จ๋าเสริฟสั้น อาร์ตรับผลัก แล้วเข้าประกบ พฤษ

ต้องงัด มามุมเดิม ก็จะเจอแบบเดิม ตู๋  ตู๋อ้าอีกแล้ว ลูกตบธนูพุ่งเข้ารางรถไฟ รับไม่ทันเลย 0-1 เกมยังไม่มีท่าทีว่าดีขึ้น แต่อีจ๋าหน้าสวย มันดักหน้าเก่ง พฤษพอได้

ลูกงามๆ ก็ซัดเป็นลงเหมือนกัน พอได้แต้มไล่ ต่างฝ่ายต่างชิงจังหวะเข้าทำ พออาร์ตวางพฤษก็วางกลับบ้าง ดีบ้างเสียบ้าง เกมรับเหนียวพอกันทั้งคู่ แต่ถ้าโดนลูกธนู

ก็มักเสียแต้ม ตอนนี้ แต้มเป็น 4-8 ตู่อาร์ตนำ ดีเสียว่าลูกเซฟตัดแบคพฤษก็ช่วยแก้เกมได้ดี แต่ทว่าพฤษยังรับลูกธนูไม่ได้ จนเป็น 6-11 มีจังหวะหนึ่ง  พฤษแบ

คแฮนกลับไป โดนวางกลับพฤษพุ่งไปรับ โดนอาร์ตเซฟไปหลัง จ๋าต้องถอยไปตีแต่เซฟไม่แรง "ว้ายตายแล้ว "อาร์ตอุทาน คราวนี้ตู๋กระโดดขึ้นมาอ้าอย่างกว้างเลย 

ลูกแบดธนูวิ่งปักอกซ้ายพฤษจังๆ  ล้มทั้งยืนเลย  แต้มเป็น 6-12 "ขอบคุณคุณจ๋ามากนะครับที่กรุณา ต่อไปก็ตาคุณแล้ว "อาร์ตยิ้มๆ "คุณพฤษรู้ไหมว่าจ๋ามันไม่ไว้ใจ

คุณหรอกนะ ที่คุณรับไม่ได้เพราะโดนพิษของเราด้วย "จ๋ามองดูแล้วพูด "เสือกเองนะ" "ไม่เป็นไร" พฤษตอบ แต่ว่า ตอนนี้ค่ำแล้วฝนเริ่มตก ยาพิษในร่างพฤษยังไม่หมดฤทธิ์ 

มันเลยเพ้อ เราเคยตีแบดด้วยกันมาก่อนแน่ๆ "ผมมั่นใจ  มองดูสายฝน 
     "ฝนพรำ..เปรียบเหมือนครั้งฉันพบเธอ
แววตาของเธอ ยังคงติดตรึงในใจไม่ลืม
รักเรา..ยังไม่เก่าลงใช่ไหม
หรือกาลเวลาหมุนไป เปลี่ยนใจเธอเป็นอีกดวง

เธอ..เธอยังคิดถึงฉันไหม
เมื่อสองเรานั้นยังต้องห่างไกล เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้..บ้างไหม คนไกลยังคงหวั่นไหว
เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร น้ำตามันยังไหลออกมา" 
     เชอะ "เอ้านี่ ยาถอนพิษ กินซะแล้วแสดงฝีมือให้ข้ายอมรับว่าดีพอคู่กับข้า " พอกินเข้าไปสีหน้าก็เริ่มดีขึ้น "เฮ้ย ขอบ้างดิ  "ทุกคนร้องขอ "ไม่ต้องห่วงนะค้า กูมี

อีกหลายเม็ด เยอะมากๆ แต่พวกมึงไม่ได้แดกแน่ๆ "
เกมเริ่มอีกครั้ง อาร์ตเสริฟสั้น จ๋าตัดลูกลงทันที "เฮ้ย"พฤษ ตบแรงขึ้นได้แต้ม ตามมา7-12 คราวนี้จ๋าตัดลูกลงซ้ายขวา หยอดกลับตลอด งัดมาพฤษตบ ซ้ายขวา

ตู๋อาร์ตเสียจังหวะ เป็นโดน 10-13 ต่างฝ่ายผลัดกันทำอีก  อีกจังหวะอาร์ตวางมุม พฤษมารับอีกแล้ว ว้ายตายแล้ว ตู๋กระโดดอ้าอย่างกว้าง ปัก !!!!  พฤษสวนโฟร์กลับ

เต็มหน้าอาร์ตเลย" กูรอจังหวะนี้มานานแล้ว "ลูกธนูถูกแก้แล้ว เกมเปิดไล่มา 13-13 พออาร์ตเลือดอาบแรงก็ตกลง ตู๋ก็ไม่มั่นใจแล้ว พฤษได้ตบเต็มๆ หลายลูก จ๋า

คุมหน้าให้อีกรับมาก็โดนแทง ทิ่ม แปะ 16-13  อีกลูกที่ตบฝัง "ผมขอโทษนะพี่วิน ทุกคน" "จ๋าหันมามอง "ใช่จำได้ลางๆ เราเคยแข่งด้วยกันนี่ ขอโทษนะเจ็บมาก

ไหม" "ใช่แล้วจ๋า "ในที่สุดก็จำได้พฤษยิ้มเคร้าๆ  ลูกถัดมาก็เหมือนเดิมพฤษได้เล่นอีกแล้ว ปังได้แต้มอีก 17-13" ขอโทษครับพี่" "เออพี่เข้าใจ มึงเอาให้เต็มที่เลย 

อีก แค่4ลูกนี่ " อาร์ตตู๋พยายามวางฉีกแต้มไล่มา 17-15แต่ ก็โดนจ๋าดักอีก ตูม 18-15 พวกเราลุ้น เป็น  ตอนนี้ 19-17 ตู๋ส่งลูกธนูไปที่จ๋าโดนแต่จ๋าดักลอยมา อาร์ต

ตบใส่ 19-18 ตู่เสริฟ จ๋าเลี้ยว อาร์ตต้องงัดพฤษซัดตูม 20-18 พฤษเสริฟโดนกระชากพฤษตัด แต่ตู๋มาผลักลงพื้น เป็น 20-19แล้ว อาร์ตเสริฟสั้นพฤษดีดลูกกลับ 

อาร์ตถอยไปตัดจ๋าวิ่งไปกดแต่พลาดติดเน็ตตู๋ต้องงัดขึ้น ลูกลอยมากลางคอร์ด "จ๋า เข้าหน้านิ่งเลยนะ" จ๋าเข้ากลางทันที พฤษตะโกน "เราไปยอดเขากัน" แล้วตบเต็มๆ 

ลูกลอยพุ่งอัดกลางหัวจ๋าทิ่มเนตเลย "ขอโทษพี่ พลาดมาหลายรอบละ ทำได้ซะที" ทุกคนอ้าปากค้างเลย "มึงนี่แม่งโคตรแมนเลย"  เอ้ากูร้องเพลงให้ 
     กาลเวลาอาจทำให้ใจคนเรา เปลี่ยนผันในวันต้องไกล
แต่ฉันยังคงมีแต่เธอ อยู่ในหัวใจเสมอ...

เธอ..เธอยังคิดถึงฉันไหม
เมื่อสองเรานั้นยังต้องห่างไกล เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้..บ้างไหม คนไกลยังคงหวั่นไหว
เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร น้ำตามันยังไหลออกมา
เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร น้ำลายมันยังไหล....

พอได้กินยาทุกคนก็มีแรงขึ้นมา เราค้างกันที่โรงเตี้ยม จ๋ามันดูหงุดหงิดมาก "กูจะไม่เชื่อใครอีกแล้ว" วันรุ่งขึ้นเราจึงมุ่งสู่ยอดเขา โดยมี จ๋า หมิง อาร์ต ตู๋ ไปด้วย 
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  17/1/2018 15:17:58
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

ต่อเลยครับ
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  17/1/2018 15:26:53
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

บทที่ 7 
จุดจบที่ยอดเขา
วันรุ่งขึ้นเราออกเดินทางจากโรงเตี้ยมสู่ยอดเขา ทางเดินสูงชันก็ทำให้เหนื่อยล้าพอสมควร ตอนนี้กลุ่มเรามี ผม โอ้ต พีท โอม พฤษ อิม พี ฟ้า มาย อาร์ต ตู๋ หมิง จ๋า         ในที่สุดยามเย็นเราก็ถึงสำนักฝึกบนยอดเขาพอดี มีประตูเหล็กบานใหญ่สูงกว่า20 เมตรล้อมรอบด้วยกำแพงอิฐสูงพอกัน ข้างบนมีป้าย สำนักกินนัว  "ไม่มีที่เคาะเลยแล้วเราจะเปิดยังไงล่ะพี่วิน ลองดันดูไหม" พวกเราลองดันดูก็ไม่เขยื้อนเลย "คงใส่กลอนไว้นะ จะเข้าไงล่ะ" สักพักเราก็เห็นผู้คนในสำนัก ตีลูกแบดไปทางกำแพงข้างๆ ประตูลับก็เปิดออก "อ๋อ คนใน แล้วคนนอกล่ะ ต้องเข้าทางประตูหน้าสิ" ผมครุ่นคิด "เราจะปีนไปบนนั้น"ผมชี้ไปที่ประตู" "เข้าได้ไง บ้าหรือ"" ดูให้ดีๆสิ ประตูนี้มีเก่ามากมีเถาวัลย์เกาะอยู่ ก็ปีนไง เราจะปีนเข้าไป" ช่างเป็นภาพที่อเน็จอนาจที่สุดที่คน 10กว่าคนปีนพยายามเข้า ในที่สุดเราก็ทำได้ ลงมาหอบแฮกเลย ยามที่เฝ้าอยู่มองอย่างทึ่ง  "ท่านไม่เห็นกริ่งหรือ กดกริ่งก็เข้าได้แล้ว"" ก็เห็นอยู่ แต่เราไม่อยากเอิกเกริก"  ภายในเป็นลานกว้างมีนักแบดกำลังฝึกวิชาอยู่ ถัดไปเป็นศาลาไม้สูงใหญ่มีระเบียง ที่ระเบียงเห็นชายหนุ่ม2คนยืนดูการฝึกอยู่ นั่นคืออ้อฟกับเกมจริงๆ พวกเราเดินผ่านฝูงชนไปพบ "ขออภัยที่พวกเราเข้ามาโดยไม่ได้นัดหมาย แต่ตอนนี้เรามีเรื่องสำคัญที่ต้องให้ท่านช่วยแล้ว" แล้วผมก็เล่าเรื่องปริศนาสายฟ้าที่ฟาดมาที่ยอดเขา "อืม จะว่าไปถัดจากสำนักขึ้นไปอีก1กิโลเมตรก็เป็นยอดสูงสุดของภูเขาลูกนี้แล้ว ถ้าเป็นอย่างที่ว่าจริงๆ พวกข้าจะขอไปตรวจสอบด้วย ข้าชื่ออ้อฟ ส่วนนี่เกมสหายข้า เราเป็นเจ้าสำนัก"  พวกเราจึงแนะนำตัวกัน "งั้นรีบเดินทางไปเถอะเดียวจะมืดกว่านี้" เกมบอก
  ทันใดนั้นเองมีหลวงจีน2คนกระโดดลอยมาจากหลังคาศาลาสูงลงมาบนระเบียง "ช้าก่อนนายท่าน พวกมันเป็นใครที่ไหนไม่รู้ บุกรุกมาแอบอ้างเรื่องบ้าๆ ขอให้นายท่านตรองดูให้ดี ทางที่ดีขอให้เราสองได้ทดสอบฝีมือพวกมันก่อน" อืมที่เจ้าพูดก็จริง "สองคนนี้เป็นหัวหน้าครูฝึกของที่นี่เอง" ในที่สุดก็เจอ หนุ่มกับหนุ่ยจนได้ "ได้ ข้ายินดีรับคำท้า ขอคำชี้แนะด้วย" รับรองแป้บเดี๋ยว เดียวจอด เหอะๆ" หนุ่ยหัวเราะ "55555555555555555" หนุ่มเอาบ้าง"แต่ขอตั้งกฎข้อนึงได้ไหม ในเมื่อท่านมาเยือนถิ่นเรา เราจะอาบยาพิษที่ร้ายแรงไว้ที่หัวลูกขนไก่ ใครโดนพิษจะซึมเข้าทั่วร่างแล้วต้องตายเท่านั้น แต่ถ้าแพ้ต้องตายคู่นะ  กล้าไหม "มาเลย"โอ้ตบอก ผมก็คิดว่ามาถึงขั้นนี้แล้วต้องรู้ความจริงให้ได้  
วิน โอ้ต เจอ หนุ่มหนุ่ย  "พี่เอาลูกลงนะ เร็วด้วย ไม่งั้นมันสวนมาเราจะโดน" เปิดเกมมากก็ซัดกันเลย แต่หนุ่มหนุ่ย สวนกลับได้ถึงหลัง จะตัดก็ลำบากเพราะหนุ่ยเร็วมาก เหมือนหายตัวมาแย้บลูกเฉียดตัวไปมาหลายครั้ง มันจงใจปิดเกมเลย แต้มก็มาสูสี มันจงใจเล่นเกมแบบนี้เพราะมันตั้งรับเก่งรอสวนนี้เอง  ช่วงแรก ผมตาม 9-11 ช่วงหลัง ผมพยายามตบใส่ก็รับได้ตลอด โอ้ตเข้าไปจิ้มก็โดนดีดกลับ  พอมีจังหวะก็หยอดให้เราเสียหลักแล้วสวนลูกมาเฉียดตัวไปอีก ตอนนี้ 10-15 "เล่นไปก็เข้าทางมันพี่ เราเปลี่ยนมารับดีกว่าพี่เซฟถึงหลังเลยนะ ปลอดภัยด้วย" ต่างฝ่ายต่างรัดกุม 13-17 14-18 จะบุกก็ไม่กล้ามีสิทธิ์โดนดาดโดนสวน โอ้ตตัดไปเค้าก็โยกซ้ายโยกขวา โยกย้ายมันส่ายสะโพกโยกย้ายโยกย้าย สุดท้าย บางทีโดนดักทิ่มตามเคย  "โอ้ตระวังหน่อย พี่เกือบโดนหลายทีแล้ว เปลี่ยนพี่ เดียวผมให้พี่ตบแล้วผมทิ่มให้บ้าง "พอผมยืนหลังรู้สึกพลังในตัวมันพลุกพล่านมากขึ้น คราวนี้กดอย่างเดียวเลย แต้มตอนนี้ไล่มา17-18 โอ้ตแทงลูกเข้ามุมอีก เลยได้ซัดเต็มๆ 20-18  ผมเสริฟ หนุ่มป้ายข้างโอ้ตวางโด่งกลับไป หนุ่ยตัดมาโอ้ตรออยู่แล้ว เกมแรกเราชนะ 21-18 
เกมสองหนุ่มหนุ่ยรอสวนเสริฟ หรือไม่ก็วางแล้วซัดตามเคย เซฟก็ถึงหลัง พี่จะลุยละนะ ครึ่งแรกเราตาม10-11  ผมพยายามตบมากขึ้น โอ้ตก็เข้าไปซ้ำคู่นั้นก็กลัวโดนตัวเหมือนกัน พอบุกได้มาขึ้นก็คุมเกมได้มีกระชาก ตัด วาง ฝ่ายนั้นหวั่นจึงขึ้นนำ 15-13  16-15 18-17 19-19 จนมีจังหวะนึงหนุ่มแปะครอส โอ้ตเสียหลักไปรับ โดนแปะอีกด้านนึงผมพุ่งไปรับทันหนุ่ยรออยู่เซฟกระชากตามมา 19-20  คราวนี้หนุ่มเสริฟ โอ้ตจิ้มไปหลัง หนุ่ยงัดกลับมา ผมตบเต็มๆใส่หนุ่ม เค้างัดมาอีก เลยเซฟกลับไป หนุ่ยแปะหยอดมาหน้าเนต ผมพุ่งไปรับ แต่เสียหลัก" จบเกมนะ" หนุ่ยวิ่งมาฟาดลูกที่ตัวโดนแน่ๆ ผมหลบไม่ทันแล้ว แต่มันตีฉีกออกไป "เสมอ 1-1 " เก่งมากๆ มาเจอคู่เราหน่อย" อ้อฟกับเกมลงมา เริ่มเกม สปีดลูกทั้งสองแรงมาก มีครอสกระชาก เซฟกระชาก มันกระชาก มีหลอกเลี้ยว "อ๋อ เล่นอย่างนี้นี่เอง 555 "โอ้ตหัวเราะ ตอนนี้โดนนำ 11-6 ครึ่งหลังพอปรับตัวได้ พอสวนได้ ตามมา14-8 16-9 17-11 19-14 "จะขึ้นแท่นละนะ จะมีคนไม่ได้ไปยอดเขาสองคน" อ้อฟเสริฟสั้น ผมทิ่มไปเกมสวนมา ผมตบกลับ 19-16 โอ้ตเสริฟ เกมตีมาทางแบ้คผมรับกลางคอร์ด เกมตบ 20-16 ต่อไปเกมเสริฟ โอ้ตวางเข้าทางซ้าย อ้อฟวิ่งไปแล้ววางย้อน ผมเข้ารับ เกมรออยู่แล้ว "โอเค" ตบลงมาที่ผม ปัก!!!!!ลูกติดตัวโอ้ต โอ้ตมันดันพุ่งมารับ "เฮ้ย มึงโดนพิษ" ทุกคนกรูเข้ามาดูอาการโอ้ต "ตายคนเดียวดีกว่าตายคู่พี่ เชื่อผม ที่ผ่านมาขอโทษด้วย พี่ต้องไปกำจัดต้นตอให้ได้ คนที่ร้ายกาจ "..แล้วโอ้ตก็หมดลม  "จริงๆ เราแค่จะเอาลูกลงเฉยๆ ไม่ได้คิดจะให้มีใครตายนะ สาบานได้" เกมบอก "ไม่งั้นตอนนั้นผมก็ตบอัดคุณวินไปแล้ว "หนุ่ยเสริม"  รีบเผาศพเถอะเดียวพิษกระจาย" อ้อฟบอก "แล้วไปที่ยอดเขากัน"  พวกเราร้องให้เสียใจกันอยูพักนึงจึงจัดการเผาศพโอ้ต "ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะ" แล้วเราตาม อ้อฟ เกม หนุ่ม หนุ่ย ไปกัน 
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  17/1/2018 15:28:21
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

ในที่สุดก็ถึงยอดภูเขาในที่สุด บนนั้น เป็นทางเดินหินขึ้นไป เบื้องบนสุดกลับเป็นที่ราบกว้างมองเห็นหน้าผาหินของภูเขาลูกอื่นได้รอบ ตอนนั้นค่ำแล้วบรรยากาศเงียบสงัด เริ่มเห็นดวงดาวเต็มฟ้า ทุกด้านล้วนเป็นหน้าผาปลายด้านหนึ่งเป็นสันเขาขึ้นเฉียงไปอีกกว้างประมาณ10เมตร มีทางเดินลาดยาวไปอีก20เมตรก็พบปลายทางมีผาหินตั้งตระหง่านหน้าพวกเรา จึงมองขึ้นไปดู บนผาหินมีวัตถุหนึ่งปักอยู่มีกระแสไปวิ่งเปรี้ยๆ มันคือไม้แบดที่มีสลักประกบติดไว้นี่เอง นี่คงเป็นต้นเหตุสินะ "เราต้องถอดไม้นี้ออก" โอมกระโดดขึ้นไปจะดึง "ระวัง" จังหวะโอมประชาก เปรี้ยง โอมกระเด็นตกลงมา"มันมีพลังไฟฟ้าอยู่ แขนชาไปหมดเลย ทำลายไม่ได้แรงเกินไป" "แปลกจังใครลอบมาทำเรื่องแบบนี้" อ้อฟถามเกม "พวกข้าก็ไม่เคยรู้เหมือนกันท่านหัวหน้า" หนุ่มหนุ่ยบอก พีทกับพฤษลองซัดลูกขนไก่ไปเป็นชุดๆพอโดนไม้ ลูกไหม้เป็นจุณเลย "ไม้แบบนี้ร้านเราไม่มีขายนะ" จ๋าว่า "ที่พวกเรารูดทรัพย์มาก็ยังไม่เคยเห็นนะ" หมิง อาร์ต ตู๋เห็นด้วย  "พี อิม มายไปดึงสิ เราเป็นผีคงไม่เป็นไร ""จะบ้าเหรอพี่ฟ้าเห็นๆอยู่ว่ากระแสไฟแรงสูงขนาดนี้ ""ถ้าทำลายสลักนี้ไม่ได้ เราก็คงกลับไม่ได้สินะ" แต่ดูที่ไม้แบดนี้แล้วคุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหน  หรือว่า...
"หึหึหึ 55555 กลับไม่ได้ก็อยู่ที่นี่ไง ในโลกนี้แหละ" มีเสียงคนมาจากด้านหลังหน้าผา คนๆนั้นเดินมาในเงามืด พอเข้ามาในระยะใกล้จึงเห็นรอยยิ้มและสีหน้าชัดเจน 
โอ้ต!!!! ทุกคนอุทาน "นายไปทำอะไรตรงนั้น อย่าบอกนะนายทำเรื่องนี้" ผมบอก "ก็เราเพิ่งเผานายไปนี่" อิมบอก "เห็นกับตาเลย""โอ้ตเหรอ มันไม่ได้ทำเรื่องนี้หรอก""แล้วแกเป็นใคร "จ๋าถาม "เราคือโอ้ตไงล่ะ จริงต้องเรียกโอ้ต pcนะครับ โอ้ตที่มากับพวกท่านมันก็เป็น โปรแกรมที่เราสร้างขึ้นไว้ติดตามและเก็บข้อมูลพวกท่านไง ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลายเดือนท่านเก่งขึ้นทุกคนนะ  เราซิงค์ข้อมูลกับโอ้ตอยู่เรื่อยๆ 555 แต่เสียดายต้องมาอยู่ที่นี่......ตลอดไป ""ทำไมนายทำแบบนี้ นายทำเพื่ออะไร "ผมถาม โอ้ตpcตอบกลับมาด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม "ก็เห็นชอบแบดกันมาก เล่นกันจนไม่ทำอย่างอื่นแล้วนี่ ไม่ได้ตีเหมือนจะตาย พี่นั่นแหละตัวดี อย่าบอกนะเพื่อสุขภาพ ทำอย่างอื่นบ้างไหมลองถามตัวเองดีๆ ผมก็เหมือนกัน อยู่โลกชักเบื่อๆ เลยให้มาตีในโลกนี้ไง ""เราจะจัดการท่านเองถ้าท่านแพ้ท่านปลดสลักนี้ได้ไหม "เกมถาม "ก็เอาสิจริงๆวิธีปลดสวิตมันก็มีวิธีนี้เท่านั้นแหละสวิตอยู่ตรงนี้ ตรงอกซ้าย"  ทุกคนถอยไป พอดีเลยลานตรงนี้พอตีแบดได้  เกมเข้ามาดวลกับโอ้ต เกมพยายามตบใส่ โอ้ตรับได้หมดเลย" เอ้าคนเดียวไม่อยู่หรอก อ้อฟมาด้วยสิ" อ้อฟกับเกมผลัดกันโจมตี แต่ลูกถูกปัดได้หมด "เล่นแบบนับแต้มนะไปเรื่อยๆ" เกมหลอกตัดโอ้ตมารับวาง อ้อฟตบสวนง่ายๆ" ใช่จริงๆชอบเล่นแบบนีอีกแล้ว ลองดูเราบ้าง"โอ้ตสวนใส่บ้างลูกแรงมามาในมุมที่ตียาก เกมอ้อฟ ไม่สามารถตีโดนตัวได้เลย ถามโดนอ่านทางออกหมด" เข้ามาเถอะทุกคนเรารู้ทางทุกคนหมดแล้ว "ตอนนี้ แก้บ ปลัก จ๋าสวย พีเครา ก็มาถึงยอดเขากันแล้วทุกคนรุมตี ก็เอาชนะไม่ได้ "อ่อนมากนะ พีท พฤษ พี 555 พี่ต้นเข้ามา" ผมก็ระดมตบไป รับได้หมด" พี่นี่ผมยิ่งรู้ทางใหญ่เลย อยู่ในโลกนี้อีก10ปีเถอะ555 " "มันยังไม่เคยเห็นพลังมังกร "แก้บบอก "พี่ต้องเป็นมังกร" พีทว่า "เป็นไงล่ะ ""ก็ปล่อยพลังออกมาสิพี่ โอ้ตมันยังไม่เคยเห็นแน่นอน" ผมรวมสมาธิมองขึ้นฟ้า "สวรรค์ได้โปรดมอบพลังแก่ข้าด้วย""ชูไม้ด้วย" พฤษบอก เปรี้ยง ฟ้าผ่าลงกลางไม้เลย  ผมหันมาทางพีท "ยัง" "สวรรค์" เปรี้ยง โดนอีก "ยังพี่" สวรร.....เปรี้ยง พีท "ยัง อีกที"  เปรี้ยง เปรี้ยง ผมทรุดแล้ว " โอเค พอได้แล้วเสื้อขาดวิ่นหมดแล้ว" แต่มีกระแสไฟรอบตัว "โอ้ะโห ลงทุนจริงจัง มาเลย" โอ้ตเสริฟสูงให้ผมตวัดลงลงเปรี้ยง ลงผ่านหน้ามันไป หึหึ "แรงดีเอาอีก" พวกเราทั้ง10กว่าคน รุมโอ้ตแล้วหาจังหวะให้โอ้ตตั้งลูก "มาพี่วิน" มันงัดให้ผม ผมซัดไปที่อกซ้าย มันงัดขึ้นมาอีกซัดลูกที่ลอง ที่เดิมเลย มันยกไม้กัน เปรี้ยๆ ขอบไม้ร้าว  ยังๆ "โอ้ต รับไปเลย" ลูกนี้ผมอัดลูกเต็มหน้าไม้ จังหวะที่ลูกกระทบไม้เสียงดังเปรี้ยง ลูกขนไก่หักแตกตอนกระทบเลยมันจึงพุ่งด้วยความเร่ง แรงขีดสุด ไม่ทันกระพริบตา ลูกแบดก็ไปปักที่อกซ้าย โอ้ตยืนนิ่งไม่ได้ขยับตัวแม้แต่นิดเดียวเลย เปรี้ยๆ สวิตท์ที่ร่างโอ้ตแตกกระจายเสียงดังตูม โอ้ตล้มลง "เยี่ยมมาก เกิดมาเพิ่งเคยเห็น ลูกเร็วขนาดนี้ " แล้วมันก็สลบไป สลักบนหน้าผาระเบิดแล้ว  ไม้แบดหลุดมา แต่กลายเป็นว่า มีรอยร้าว ผากำลังแยก" ทุกคนรีบลงเถอะ" อ้อฟ บอก ผมกับพฤษ หนุ่ม หนุ่ย ช่วยกันแบกร่างโอ้ตpc ลงมา ที่ลานกว้าง ตอนนี้ผาแตกแล้วกำลังถล่มลงมา ที่ลานที่พวกเรายืนอยู่ทำไงดี" แถวนี้ไม่มีปลาด้วยสิ ไม่มีแม่น้ำเลย" พฤษบอก "หรือว่าต้องโดดหน้าผา " อิมพืมพำ "ชั้นกลัว" ตู๋บอก" เละสิ"อาร์ตบอก  ทันในนั้นเราได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ดูนั่นสิ "พระเอกของชั้นมาแล้ว" จ๋าพูด นั่นมันวินทหารนี่ขับเรือเหาะมาเลย วินทหารชี้มาด้านหลัง เราต้องโดดลงไป จะไหวเหรอ "ดูจากกระแสลมถ้าเรากระโดดไปทางนั้น ลมจะช่วยพัดให้ลงเรือพอดีนะ" พีเคราบอก "ไม่มีเวลาคิดแล้วนะทุกคน  จับมือกันไว้แล้วไปกันเลย"ผมบอก "เอ้าโดด" ทุกคนโดดกัน ผมแบกโอ้ตแล้วจับมือต่ายไว้โดดตาม ตุ้บ พลั่ก เราตกลงมาบนเรือเหาะได้ในที่สุด ปลอดภัยดีทุกคน "ข้าเห็นแสงประหลาดๆเลยขับมาดู" "ที่แท้เจ้าแอบตามข้ามาใช่ไหมล่ะ "จ๋าบอก "ไม่ขำนะ หึหึ" เราไปไหนดีท่านวิน" เราต้องไปที่จุดเริ่มต้นเส้นทางสายนี้ " "ไปตามทางที่เห็นจากบนฟ้า โน่นที่ขอบฟ้าด้านนั้น " "โอเค เตรียมตัว เดินเครื่องเต็มกำลังfull speed ahead" ขณะผ่านมาครึ่งทาง ตึ้ดๆๆๆๆๆ วินทหารหน้าเสีย "เกิดอะไรขึ้นหรือ"ผมถาม "เครื่องมันรับนน.เกินน่ะพี่เครื่องจะพัง"" มีทางแก้ไหม" "ต้องลดนน.ลง สัก สองคนน่าจะพอได้ ต้องมีผู้เสียสละ" แก ไอ้อาร์ต"" แกแหละอีตู๋ "กลับไปเป็นมาม่าซะ "ชั้นยกให้ จ๋าบอก "ทุกคนก็มีความจำเป็นทั้งนั้น เรามาโหวตดีกว่าว่าใครจะเสียสละลงกลางทาง" ผมบอก "แล้วที่อีกโลกนึงพวกเราทำอะไรกันล่ะ" พฤษถาม  ทุกคนจำเหตุการณ์อีกฟากนึงไม่ได้เลย "พฤษ นายขายแมวอยู่ที่จตุจักร อาร์ตเปิดร้านขายยา ตู๋เป็นเจ้าของผับ อิมเป็นคนอกหักไม่มีงานทำ  ส่วนเธอ" ผมมองต่าย  "เอาเถอะๆ เดียวก็รู้เอง ให้กัปตันเป็นคนตัดสินใจดีกว่า"  วินทหารพูด "พีเครา พฤษ " ทั้งสองสะดุ้ง มานั่งคุมยาน อีกคนนึงเป็นcopilot พอพีเคราคุมยานแทน วินทหารเดินไปหา โอม พีท เราสามคนไปกัน "ลูกพี่ผมยังไม่อยากตาย"พีทครวญ "กูไม่ไป มาสู้กัน" โอมบอก "5555 กลัวตายกันจริง กูหมายถึงมาช่วยกูลากศพ ไอ้กัปตันกับผู้ช่วยลงไปทิ้ง แล้วชี้ไปที่ท้ายเรือ นี่ปล้นมันมาช่วยทุกคนเลยนะเนี่ย แต่งานนี้ทำให้ฟรี ไงทุกคน ขำไหม" "ไม่ตลกว่ะ" ทุกคนตอบ แล้วเรือเหาะก็เดินทางต่อไป ดูแผนที่อีกซักพักจะถึงแล้วนะพี่ วินทหารบอก พอยานพุ่งไปผมก็เห็นจุดเริ่มต้นไกลๆ มีหลุมดำในอวกาศ ตรงนี้แหละพุ่งขึ้นไปเลย โอเค "ท่านผู้โดยสาร ขณะนี้เราจะถึงเป้าหมายแล้วกรุณารัดเข็มขัดให้แน่น นะคะ ขอบคุณค่ะ"เสียงตู๋ ตู๋ดีใจจะได้กลับแล้ว แล้วเรือเหาะก็บินเข้าไป
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  17/1/2018 15:30:17
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

 บทส่งท้าย 
เมื่อผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่านอนอยู่บนเตียงในห้อง ฝันอะไรเนี่ยสมจริงมากเลย เช้าพอดี ลุกเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแปรงฟัน สำรวจดูร่างกายตัวเอง ปกติดี ดูที่แขนก็ไม่เห็นรอยแผลอะไร ก็ไปทำงานตามปกติ  เย็นนี้ที่ก้วนมีตีแบดกัน ถึงเวลานัดก็ไป เจอพี่หนุ่ยกำลังน้อคลูกกับหนุ่มอยู่ พฤษก็มาด้วย เลยถามว่าเมื่อคืนมีอะไรขึ้นหรือเปล่า พฤษบอกว่า เมื่อคืนตีอยู่ดีๆ ไฟดับในซอยนั้น คอร์ดก็ดับไปด้วย เลยชวนกันไปกินข้าวแล้วก็ไปกินเบียร์ต่อแล้วก็แยกย้ายกัน จบ ผมก็งงนิดๆ มองหาโอ้ตก็ยังไม่มา  ก็ไปตีเกมดู ปรากฎว่าเหมือนเดิมเลย โห ไม่ได้เก่งขึ้นเลย ตบไปเค้าก็รับได้ แรงก็ไม่ได้แรงขึ้น เคลื่อนที่ก็เท่าเดิมดูจะช้าลงอีกด้วย พยายามตบลูกตบมังกร 555 ได้มังกือไป เล่นไป2เกม ชนะบ้างแพ้บ้างตีเกมเสร็จ  ก็เจอต่ายกำลังตีเสร็จเหมือนกัน  ก็เข้าไปทักทายตามปกติ เค้ายิ้มให้ แล้วก็จะเดินผ่านไป แต่คิดดีๆแล้ว ผมก็หันไปเรียก "เออเดี๋ยวสิ พี่มีเรื่องจะบอก คือพี่ก็ชอบต่ายนะ เราไปทานข้าวกันสองคนบ้างได้ไหม" ต่ายก็หัวเราะเบาๆ "คือจริงๆพี่วินก็เป็นคนดีนะคะ แต่ว่าหนูชอบคนที่เก่งกว่าไง คนที่ใจดี เสียสละเพื่อหนูได้น่ะค่ะ พี่คงไม่ใช่คนๆนั้นแน่เลย พี่คงไม่เสียใจนะคะ" ต่ายยิ้มแล้วก็เดินไป อืม ผมคิด "เสียสิวะ กูนี่แหละช่วยมึง ให้มึงกินเลือดด้วย แต่เอาเหอะ แค่ในฝัน" ก็เจอ อ้อฟ จ๋า เกม อิม พี ฟ้า ตู๋ ในร้านแบด เดินออกมาก็เจอ พีเครา พี่มาย แก้บ หมิง ปลั้ก จ๋าสวย วินทหารก็มากำลังจะเล่น โอมก็มา "เจอกันเปล่า เบียร์2ขวด" มันท้า "หึ อยากให้รู้ว่าในฝันกูซัดมึงเงิบมาแล้ว"
       พอดีเจอโอ้ตแบกกระเป๋าเพิ่งเข้ามา "พี่วิน วันนี้มาตีเกมกัน เดี๋ยวเราคู่กัน ผมจะติวให้พี่เอง เรื่องการอ่านเกม พี่ต้องดูคู่ต่อสู้ด้วย" เหรอ "เอาดิ" น้อคให้ซักพัก ผมจับคู่มัน เจอพีท กับอาร์ต  "อยากเจอมังกรน่ะ" พีทบอก "มึงได้เจอแน่" ผมก็ซัดเอาๆ พีทก็งัดกลับ พี่ๆ ตีแล้วเดินๆ ผมก็ซัดจนหมดแรง ได้มาแต้มนึง ที่เหลือก็เล่นกากๆ ไป สรุปแพ้ 2เกม โอ้ตมันก็เซ็งนิดๆ "ผมบอกพี่แล้วไง ว่าพี่ต้องดูคู่ต่อสู้ด้วย พี่ตบๆ ที่เดิมแล้วไง เสียแรงไปครึ่งนึงได้1แต้ม มันคุ้มไม้ บอกให้เดินพี่ดื้ออีก ผมก็เล่นไม่ได้  บางทีพี่ต้องตัดบ้าง มันบ่น" "แต่เอาเหอะ" มันยิ้มๆ  "ยังไงผมอยากจะบอกพี่อย่างนึงว่า ตอนนั้นลูกตบมังกรของพี่เท่มากเลยนะ แม่งโคตรแรง ขนาดผมตั้งโปรแกรมคำนวณไว้แล้ว ยังรับไม่อยู่เลยว่ะ พูดแล้วยังเจ็บอกซ้ายอยู่เลย พี่แม่งพาพวกเรากลับมาได้จริงๆ กะจะแกล้งให้อยู่ในนั้นสัก 3ปี  เอาให้ร้องไห้เลย 5555แต่เรื่องนี้เรารู้แค่สองคนนะ"
      จบบริบูรณ์
ข้อมูลส่วนตัว
 
วินไง

พี่ใหญ่
เขียนเมื่อ:  17/1/2018 15:38:00
  Re: นิยายแบดมินตัน ศึกกินนัวทะลุมิติ



ข้อความ: 1095
เลขที่สมาชิก: 66042
สมัครเมื่อ: 28/11/2013

ขอบคุณครับ
ข้อมูลส่วนตัว




ผู้ใช้งาน

ผู้ใช้งาน: 11 คนกำลังอ่านกระดานนี้
ขณะนี้มีสมาชิกออนไลน์ 11 คน [ แอดมิน ] [ ผู้ดูแล ]
11 ผู้มาเยือน
0 สมาชิก:

ค้นหา

กำหนดสิทธิ

คุณ ไม่สามารถ ตั้งกระทู้
คุณ ไม่สามารถ แก้ไขข้อความ
คุณ ไม่สามารถ เพิ่มแบบสอบถาม
คุณ ไม่สามารถ แนบไฟล์
คุณ ไม่สามารถ ตอบกระทู้
คุณ ไม่สามารถ ลบข้อความ
คุณ ไม่สามารถ โหวต