พอดีได้ไปอ่านกระทู้ร้อนแรงเรื่องการเสิร์ฟยิง

บวกกับได้เห็นกระทู้รุมคนอ่อนบ่อยๆ

ขอแชร์อีกมุมนะครับ

เคยตีก๊วนแบบจัดมือคละกัน เก่งบ้าง กลางๆบ้าง อ่อนบ้างปนกันไป

การคิดเงินคิดเป็นลูก ลูกละ 15฿ ค่าคอร์ทก็ว่ากันไป

เคยเจอแบบว่าจะเอาชนะ รุมแต่คนอ่อน แบบว่าล้มลุกคลุกคลานก็กระโดดตบใส่ให้ตายคาพื้น 555

ลงไปเล่นด้วย แทบไม่ได้แตะลูก เสิร์ฟเสร็จยืนดู

ทำแต้มได้ก็ตอนรับลูกเสิร์ฟนี่แหละ ต้องแย๊บให้ตายห้ามหลุดไปเด็ดขาด ถ้าหลุดก็ยืนดูต่อ 555

จบเกมส์เสีย 30฿ ค่าลูก แบบแทบไม่ได้ตี

อย่างนี้สนุกไม๊ครับ คงสนุกครับ แต่สนุกอยู่คนสองคน

อีกเคสนึง พอดีก๊วนคนยังมาไม่ครบ เค้าให้ช่วยตีให้หน่อยแต่ฝั่งตรงข้ามสู้ไม่ได้

มีโค้ชกำมะลอนั่งจุ๊ยอยู่ฝั่งตรงข้าม โค้ชกำมะลอ(ไม่รู้เขียนถูกไม๊) แก้เกมให้รุมคนอ่อน(อีกแล้วครับท่าน) ซึ่งเป็น ญ. ตีไม่ค่อยเป็น

โดนตบชิบหายวายป่วง จนผมทนไม่ได้ต้องแย่งพี่สาวท่านนั้นรับ และ เร่งตีให้จบไวๆแบบไม่เสียเลือดเนื้อ 555

ที่ยกตัวอย่างมานี้

พอดีเห็นบางท่านแยกกันไม่ค่อยออกครับว่าการเล่นเอาสนุก กะการแข่งขันมันคนละเรื่องกัน

พยายยามฟาดฟันกันแบบว่าตีอยู่รอบชิงโอลิมปิค(ตีแบบนี้ดีนะครับถ้าจัดคู่สูสี)

ทั้งๆที่มาตีกันเพื่อออกกำลัง เน้นสนุก สร้างมิตรภาพ

เรื่องผิดถูกไม่ต้องไปคิดครับ เพราะทุกคนเชื่อว่าตัวเองถูกหมด

ควรไม่ควรก็อยู่ที่ความคิดแต่ละคน

สุดท้าย ท้ายสุด คนแบบนี้ก็ไม่ค่อยมีใครอยากเล่นด้วย

เราคงไปบอกใครไม่ได้ว่าต้องอย่างนั้นสิหรืออย่างนี้สิ

แต่เราบอกตัวเองได้นะว่าเราควรเล่นแบบไหนในแต่ละสถานการณ์

ผมก็แค่หวังให้พื่อนๆได้หันมาทบทวนกันสักนิดในการเล่นของตัวเองในแต่ละสถานการณ์

และถ้าต้องสอนหรือแนะนำใครก็ขอให้เน้นถึงจุดนี้สักนิดก็ดีครับ